Eiðar 2013
Hér klappar enginn lengur
þótt brotni glas í matsalnum
og jafnvel ekki heldur
þótt fullur matardiskur fari í þúsund mola.
Hér á enginn lengur 16 ára afmæli
og þaðan af síður roðnar hann oní tær
og óskar þess að hann væri ósýnilegur
þegar á annað hundrað manns
syngja hástöfum í matsalnum
hún er heppin í dag! um stelpuna
sem hann þorir ekki einu sinni að tala við.
Hér eldist semsagt enginn lengur,
enginn þroskast, enginn hlær, enginn grætur.
Hér verður eiginlega bara enginn að manni lengur.
Hér vakir að minnsta kosti enginn strákur lengur
langt fram á nótt til að geta hlaupið á milli vista.
Það væri líka eitthvað svo tilgangslaust núna
þegar engin stelpa er hér lengur
til þess í það minnsta
að hleypa honum inn um gluggann.
Svo er auðvitað enginn kennari á vakt lengur
svo öll hlaup eru hálf heimskuleg
og ekkert því til fyrirstöðu í sjálfu sér
að fara þetta bara að degi til.
En það er nú samt svo skrítið
að þrátt fyrir allt þetta ekkert
iðar í raun hér allt af lífi.
Því á hverjum einasta degi
eru meira en 100 manneskjur
og kannski miklu, miklu fleiri
hér á Eiðum...
í huganum.